Αγκαλιάζουμε την πόλη μας, την χώρα μας. Είμαστε εδώ...

Λυγμοί και χαμόγελα της Αθήνας μας, βάσανο και ελπίδα μας.

Την Κυριακή! Σχεδόν κάθε Κυριακή ! Νωρίς το πρωί. Τα βήματα αργά, με οδηγούν πάντα στα στενά της Πλάκας, Μουσείο Ακρόπολης, Αρεοπαγίτου, Ιερό βράχο. Πνύκα, Θησείο και Μοναστηράκι! Ιεροτελεστία!

Αυτό που ξεκίνησε ως ατομική άθληση και περπάτημα, μετουσιώθηκε σε διαδικασία ψυχικής κάθαρσης, έλαβε χαρακτήρα μυσταγωγίας. Έβαλε την ομορφιά της γνωστής -άγνωστης Αθήνας και την γαλήνη  στην ζωή μου με εκκωφαντικό τρόπο. Τούτες τις ημέρες συγκλονισμένος από την τραγωδία των Τεμπών προσπαθώ να συνειδητοποιήσω τι συνέβη, μέσα από αβάσταχτο πόνο όπως όλοι οι Έλληνες. Ένα έγκλημα που αναζητά την τιμωρία …

Γνωρίζω , μαθαίνω και ξεχωρίζω τα συστατικά, τα θροΐσματα και τα ακούσματα της ησυχίας που διαχέει απλόχερα η πολύβουη πόλη μας. Ησυχία που και όμως, συνοδεύεται από ήχους! Πόσο λάθος όσοι πιστεύουν ότι η σιγή και η σιωπή είναι το βασικό της γνώρισμα. Απλά δεν μπορούν, δεν έχουν προσπαθήσει ποτέ να διακρίνουν και να κατανοήσουν την διαφορά ήχων και θορύβου.

Δεν με λούζει στην διαδρομή μόνο ο Αττικός ήλιος. Νοιώθω ότι με περιβάλλει το άκτιστο φως, εισέρχομαι σε έκσταση και πνευματική διαύγεια. Με κατακλύζουν τα εγκλωβισμένα στην καθημερινότητα συναισθήματα που βρίσκουν διέξοδο στην άναρχη ,πλην όμως πάντα  κυκλική, διαδρομή μου στην Αρχαία μας Μητρόπολη!

Αθήνα! Η πόλη των Ελλήνων, η πρωτεύουσα του κόσμου. Η δική μας , μοναδική Αθήνα. Γενιές και γενιές έχουν αποζητήσει το έλεος στα μνημειακά της σύμβολα, έχουν κλέψει την αίγλη και την δύναμη της αλλά Αθήνα άλλη δεν υπάρχει. Κάθε βήμα στα πρανή, στα μάρμαρα και τις πέτρες της Ακρόπολης, κάθε μάτια στην αχανή πόλη  αποκαλύπτουν το κάλλος της! Και τούτος ο λαός το ύμνησε όσο ουδείς άλλος.

Πόσο λυπάμαι με την αφοριστική κριτική περί αρχιτεκτονικής πολεοδομικής σύγχρονης ασχήμιας. Για την αφόρητη καθημερινότητα που επιφυλάσσει στους πολίτες της. Πόσο θα ‘θέλα να μπορούσα να τα αλλάξω όλα αυτά. Άλλωστε όλοι το επιθυμούμε. Αλλά πιστέψτε με, αυτά , μικρά και μεγάλα δεν αλλοιώνουν ούτε στο χιλιοστό την ομορφιά της.

Κυριακή νωρίς το πρωί, περίπατο στο κέντρο της ιστορικής  πόλης. Κάντε το! Ανεβείτε στην Ακρόπολη και αφρουγκαστείτε την Αθήνα. Και θα σας μιλήσει. Με Λυγμούς με χαμόγελα, με πίκρα και χαρά. Είναι η πόλη μας, το δημιούργημα μας! Η ελπίδα , η ευτυχία μα και το βάσανο μας. Πάρτε την δύναμη της, κλείστε τη μέσα σας και θα νιώσετε τόσο όμορφα, γιατί είμαστε ωραίοι ως Έλληνες.

Σε έναν από τους Κυριακάτικους περιπάτους ήρθε και η έμπνευση για το ATHENEA. Ένα ειδησεογραφικό επικοινωνιακό καθημερινό βήμα  για την Πρωτεύουσα, για την χώρα, για τον όπου γης Ελληνισμό, Με αφετηρία το σημείο όπου ξεκίνησαν με μεγαλοπρέπεια όλα. Την Αθήνα!

ATHENEA λοιπόν! Εμείς και εσείς θα επιχειρήσουμε μαζί να αναδείξουμε τις ομορφιές της πόλης μας, της χώρας μας. Βοηθήστε στο ταπεινό μας ξεκίνημα με την παρουσία σας και τον κοινό βηματισμό. Μέσα από τις σελίδες του site , ίσως κατορθώσουμε σιγά σιγά να συναντηθούμε στον κοινό στόχο και τόπο. Γνωρίζοντας πρώτα απ’ όλα την Αθήνα μας. Σας θέλουμε συμπαραστάτες στον αγώνα μέσα από τις όμορφες διαδρομές μας … Η Μεγάλη αυτή πόλη είναι η ελπίδα όλων μας!

Είμαστε εδώ, γράψτε μας, μιλήστε μας! Σας υποσχόμαστε δεν θα σας αγνοήσουμε. Να ξέρετε πόσο σημαντική είναι τούτη η δέσμευση. Έτσι απλά. Δεν θα σας αγνοήσουμε! Δεν θα επιτρέψουμε, στο μέτρο που μπορούμε , να σας κυριεύσει για μια ακόμη φορά η ποταπή αίσθηση της αδικίας και  εγκατάλειψης .Μόνο έτσι  οι δρόμοι πολλών  θα πάψουν να είναι μοναχικοί.

Και μην διστάσετε. Στείλτε μας τις σκέψεις σας για την γειτονιά σας , τον δρόμο σας ,τον Δήμο σας. Το έργο σας, τον άξιο συνάνθρωπο σας. Για  να τον γνωρίσουμε όλοι μέσα από τα μάτια και το πνεύμα σας. Είτε ύμνος είναι, είτε κριτική, πίστεψε με θα συμβάλλει στην προσπάθεια για να νικηθεί το ανάθεμα που επιδιώκει να κυριαρχεί στις  ψυχές αυτά τα  χρόνια. Δώστε μας την γνώση και την εμπειρία σας,  κάντε μας κοινωνούς των ονείρων ,των συναισθημάτων σας.

Σας ευχαριστώ . Καλώς σας βρήκαμε και καλώς ήλθατε ! Θα τα λέμε καθημερινά και όχι με κραυγές! Βγήκαμε στον αέρα σε δύσκολες μέρες. Και βαδίζουμε όπως πάντα με ίδιες δυνάμεις!