“No pasaran” Η μέρα που δεν έφυγε ο Παναγόπουλος από τον ΣΕΓΑΣ

Ήταν εποχές που το “No pasaran” έσκιζε τον αέρα! Τι θυμηθήκαμε πάλι. Οι ωραίες συζητήσεις γίνονται στο τσίπουρο. Ποτέ δεν πίνω πάνω από δυο αλλά μου αρέσει να κάνω χάζι ανθρώπους που πίνουν παραπάνω. Λες και ξεκλειδώνει το μυαλό τους. Έρχομαι στην χαρά με το κέφι τους. Οι παρέες που συζητούν για στίβο είναι οι πιο δυνατές, οι πλέον θορυβώδεις και οι καλύτερες .

του Θοδωρή Σαλαντή

Υπάρχουν και τα κατάλληλα στέκια που σε προδιαθέτουν!  Να, βρισκόμουν χθες στον «Καλό οιωνό». Θα σας εξηγήσω παρακάτω τι είναι αυτό! Και τι θυμηθήκαμε; Ήταν η πρώτη, αν δεν κάνω λάθος χρονιά, που είχε αναμειχθεί ο Κώστας Παναγόπουλος με τον ΣΕΓΑΣ. Ήταν ο μοναδικός δεξιός στο τότε Διοικητικό Συμβούλιο, δραστήριος άνθρωπος, υπέκυψε όχι στις πιέσεις του Βασίλη Σεβαστή αλλά σε εκείνο το απροσδιόριστο «σαράκι» που τον έκανε πιστό φίλαθλο του στίβου. Είχε σοβαρή επαγγελματική δραστηριότητα αλλά μπήκε στο συμβούλιο του ΣΕΓΑΣ. Θα σας πω ομως πως κόντεψε να φύγει πριν καλά καλά στεριώσει.

Τα στέκια στις παρέες για να επανέλθω, αν ταιριάξουν γίνονται σήμα κατατεθέν. Ανεβαίνοντας τις σκάλες στη στάση Μετρό Ακρόπολη δεν πάμε αριστερά προς Πλάκα. Κατηφορίζουμε δεξιά και 100 μέτρα πιο κάτω θα βρούμε, στο αριστερό μας χέρι, το καφέ «Ο καλός οιωνός». Σας μιλώ για Μετρό γιατι εκεί δεν παρκάρεις με τίποτα αν πας με αυτοκίνητο.

Σε αντίθεση με το όνομα ο καφές του δε με ενθουσιάζει! Ο Ελληνικός για οποιον πίνει είναι μια χαρά! Δεν με απασχολεί βέβαια γιατι έχω άλλη φιλοσοφία. Νομίζω ότι δεν είναι το προϊόν αλλά οι πελάτες εκείνοι που δίνουν την δύναμη στα καφενεία. Και εκεί έχει γίνει ένα στέκι του στίβου.

Ο ιδιοκτήτης του είναι ένας Πέρσης, ο Χρήστος, δεν ξέρω το κανονικό του όνομα. Χρήστο μου τον σύστησαν Χρήστο σας τον λέω! Αν θες τσίπουρο έχει με δικό του μεζέ ή με στραγάλια, αν θες κατι καλύτερο να φας και περισσότερο, δεν χρειάζεται να σηκωθείς. Πάει ο ίδιος στο απέναντι εστιατόριο και φέρνει κανα δυο μερίδες. Τιμές Περσίας ευτυχώς, όχι Ακρόπολης και ας είναι στον ίσκιο της!

Εκεί, στα πέντε έξι σκόρπια τραπεζάκια στο πεζοδρόμιο, γίνονται όταν έχουμε κέφι η έχουν προηγηθεί αγώνες φοβερές συζητήσεις. Βλέπεις και την ανατολική πλευρά του Παρθενώνα για να θυμάσαι ότι είσαι Αθήνα καθώς το Κουκάκι πλέον έχει μόνο τουρίστες. Συζητήσεις για στίβο καθώς οι θαμώνες, επιχειρηματίες οι περισσότεροι της γειτονιάς, είναι φίλαθλοι.  Καταθέτουμε τις γνώσεις μας και εμείς για το Τεντογλου, τον Καραλή, τους αθλητές μας και ξεκινούν οι διάλογοι. Πολλές φορές παρεμβαίνει και ο Πέρσης αλλά….

Να ξαναγυρίσω στον Παναγόπουλο. Δε θυμάμαι καλά λοιπόν αν ήταν πρώτη η δεύτερη χρονιά του στον Σέγας εκείνο όμως που θυμάμαι καλά ήταν την πρώτη χορηγία του. Ήταν ο μαραθώνιος δρόμος στην κλασική διαδρομή και ο Κώστας Παναγόπουλος έφερε μεγάλο χορηγό την Αlpha bank. Λεφτά πολλά για την εποχή και ο ΣΕΓΑΣ άρχισε επιτέλους να κατανοεί οτι υπήρχαν και άλλοι δρόμοι για να αυξήσει τα έσοδα του.

Έρχεται η μέρα του Μαραθωνίου! Και ξαφνικά διαδήλωση! Ναι, διαδήλωση κατά της ALPHA BANK! Ξέρετε τώρα, όχι στην εμπορευματοποίηση του αθλητισμού, έξω οι χορηγοί από την κλασσική διαδρομή και το Καλλιμάρμαρο και άλλα τέτοια! Ό,τι τέλος πάντων χωράει ο νους σας για αντίσταση στον καπιταλισμό που άρχισε να σκεπάζει με το πυρηνικό του όπλο, το χρήμα, την ιστορική μας ομοσπονδία εχοντας ως δούρειο ίππο τον Παναγόπουλο!

Μαζεύτηκαν οι σύντροφοι από το Παγκράτι και αλλες περιοχές της Αθήνας και να τα συνθήματα κατα του αγώνα του ΣΕΓΑΣ και της τράπεζας. Η οποία ειχε υπογράψει δεκαετές συμβόλαιο με την ομοσπονδια ως Μέγας Χορηγος. Πάγωσε ο Παναγόπουλος «ρε που έμπλεξα» άρχισαν να μουδιάζουν και στην τράπεζα, ευτυχώς ο καπιταλισμός αποδείχτηκε ανίκητος και δεν αποχώρησε από την μάχη, κερδίζοντας στα χρόνια που ακολούθησαν ολοκληρωτικά τον πόλεμο.

Γιατί τα γράφω; Διότι σήμερα οι συναναστροφές της ηγεσίας του σεγας με τις Εταιρείες και η  προσπάθεια ανάπτυξης του χορηγικού προγράμματος  είναι διαρκής. Και σε επίπεδο παράκλησης, ικεσίας ! Και ποιοι πρωτοστατούν; Εκείνοι που είκοσι τόσα χρονια πριν μάχονταν κατα της εμπορευματοποίησης.

Και πως να μην ξεπηδήσουν στην παρέα του στίβου στον «καλό οιωνό» σχόλια του τύπου «ευτυχώς που ηττηθήκαμε σύντροφοι» και «είναι ο καπιταλισμός βρε ηλίθιε» .

Στην υγεία όλων με το δεύτερο τσίπουρο αλλά η ιστορία έχει και συνέχεια. “No pasaran” Αύριο πάλι…