Παγκόσμια ημέρα Βιβλίου

Γιορτή για την Παγκόσμια Ημέρα του Βιβλίου η σημερινή. Σκοπός, η προώθηση και η προβολή της ανάγνωσης – και όχι μόνο της ανάγνωσης. Η Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου είναι και γιορτή των εκδοτών και των πνευματικών δικαιωμάτων.

Η ημερομηνία της 23ης Απριλίου επελέγη για πρώτη φορά το 1925 (σχεδόν εκατό χρόνια πριν) από τους βιβλιοπώλες της Καταλονίας επειδή συνέπιπτε με την ημερομηνία θανάτου του Θερβάντες.

Το 1995 η UNESCO καθιέρωσε την 23η Απριλίου ως ημερομηνία εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Βιβλίου επειδή συμπίπτει με τον θάνατο και ενός άλλου κλασικού των διεθνών γραμμάτων: του Ουίλιαμ Σαίξπηρ.

Ο Σαίξπηρ και ο Θερβάντες πέθαναν στις 23 Απριλίου του 1616 και το γεγονός αυτό προσδίδει ιδιαίτερη συμβολική βαρύτητα στην Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου, που καλεί τους νέους να ανακαλύψουν την απόλαυση της ανάγνωσης, συνειδητοποιώντας το μέγεθος της συμβολής της στην κοινωνική και την πολιτιστική ανάπτυξη της ανθρωπότητας.

Απόσπασμα από το βιβλίο της Μάρως Δούκα “Τίποτα δεν χαρίζεται”, εκδόσεις Πατάκη.

Διαβάζω ένα βιβλίο σημαίνει αποδεσμεύομαι από το συγκεκριμένο, κατανοώ το αφηρημένο, ανασυνθέτω το παρελθόν μου και αναρωτιέμαι για το μέλλον μου.
Διαβάζω σημαίνει, πάνω απ’ όλα, προσπαθώ να είμαι ευτυχισμένος.
Έπρεπε να περάσουν χρόνια για να καταλάβω το δίκιο εκείνου του βιβλιοθηκάριου. Το βιβλίο θέλει σεργιάνι, μου έλεγε, θέλει υπομονή, δεν είναι σαν τις άλλες ψυχαγωγικές ενασχολήσεις μας – ακούμε μουσική, βλέπουμε ένα έργο στον κινηματογράφο ή στο θέατρο, απολαμβάνουμε έναν πίνακα ζωγραφικής, μέσα σε ελάχιστη ώρα, και τις πιο πολλές φορές αφηνόμαστε, παθητικά ή άβουλα, στις αισθήσεις μας, παρασυρόμαστε από τις πρώτες εντυπώσεις και χάνουμε την ουσία.
Το βιβλίο, αντίθετα, θέλει ενεργητική συμμετοχή.
Απαιτεί διανοητική προσπάθεια – πώς θα διαμορφώσεις σιγά σιγά τη γνώμη σου, αν δεν προσπαθήσεις να εννοήσεις αυτό που διαβάζεις; Και πώς θα το εννοήσεις, εάν δεν έχεις χρόνο να το αφομοιώσεις;
Η ανάγνωση έχει κανόνες, έχει μέθοδο, κι αυτήν τη μέθοδο την κατακτούμε μόνο εάν αφοσιωνόμαστε στο βιβλίο που διαβάζουμε, εάν προσπαθούμε να διακρίνουμε κάτω από τις λέξεις του, εάν αφήνομαστε να ονειροπολούμε πίσω από τις εικόνες του, εάν υπογραμμίζουμε τα γραφόμενά του, εάν αναρωτιόμαστε για τις αξίες του, εάν, με άλλα λόγια, το δοκιμάζουμε δοκιμαζόμενοι, ξαναγράφοντάς το με τον δικό μας τρόπο.
Τι σημαίνει όμως ξαναγράφω ένα βιβλίο διαβάζοντας το;
Σημαίνει την απόλυτη ελευθερία μου –